De tweevoudige Nobelprijswinnaar Linus Pauling was de oprichter en pionier van de orthomoleculaire geneeskunde (ortho = juist,goed, molecuul = bouwsteen van een stof).
Hij definieerde het werkingsprincipe als volgt: Orthomoleculaire geneeskunde is het behoud van de gezondheid en het behandelen van ziektes door verandering van de concentraties van substanties, die normaal in het lichaam aanwezig zijn.
Dit betekent niets anders dan dat aan het lichaam dagelijks voldoende micro nutriënten zoals bijv. vitamines, sporenelementen, en mineralen verstrekt moeten worden, om krachtig te blijven en de weerstand op peil te houden,als wel voor ziektes te beschermen.
De onderzoeken op het gebied van orthomoleculaire voedingsgeneeskunde leidden in de laatste jaren tot nieuwe inzichten. Er werd aangetoond dat naast vitamines, sporenelementen, en mineralen ook secundaire plantenextracten (fytonutriënten), essentiële vetzuren en probiotica invloed op het ontstaan en verloop van ziektes kunnen hebben.
Bovendien lieten de onderzoeken zien dat deze micronutriënten een belangrijke rol in de gezondheidspreventie en de orthomoleculaire voedingsgeneeskunde spelen.
De orthomoleculaire voedingsgeneeskunde is in de Verenigde Staten een officieel erkende therapie methode en wordt naast de reguliere geneeskunde gebruikt.